συνεργατισμός

ο, Ν

(οικον.) θεωρία που υποστηρίζει τη συνεταιριστική άσκηση οικονομικών έργων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συνεργάτης + -ισμός*, απόδοση στην ελλ. τού γαλλ. cooperatisme. Η λ. μαρτυρείται από το 1888 στην εφημερίδα Εφημερίς].